عمر مفید یک دارایی درواقع تخمینی است از تعداد سال‌هایی که آن دارایی می‌تواند با خدمات خود موجب سودآوری شود. دارایی‌های تجاری – مانند ماشین‌آلات، تجهیزات، وسایل نقلیه و حتی ساختمان‌ها – در طول زمان مستهلک می‌شوند. هدف از برآورد عمر مفید تعیین مدت‌زمانی است که یک دارایی در شرایط قابل‌استفاده باقی می‌ماند. ازنقطه‌نظر اقتصادی، این به معنای دوره زمانی است که در آن یک دارایی باعث ایجاد سودآوری اقتصادی برای یک کسب‌وکار می‌شود.
باید اشاره کرد که «عمر مفید» با عمر واقعی یک دارایی یکسان نیست. یک تجهیز ممکن است بسیار بیشتر از عمر مفید تخمینی خود دوام بیاورد، اما با رسیدن به سر حد عمر مفید، به تعمیر و نگهداری بیشتر و بیشتری نیاز پیدا می‌کند. علاوه بر این، یک دارایی ممکن است بی‌استفاده شده یا نیاز به تعمیرات اساسی داشته باشد. یک دارایی قدیمی بااینکه ممکن است ازنظر فنی قابل‌استفاده و کاربردی باشد اما درصورتی‌که نیاز به تعمیرات مکرر داشته باشد، بیشتر از اینکه یک مزیت باشد به یک نقطه‌ضعف تبدیل می‌شود.
در مدیریت دارایی، برآوردهای عمر مفید برای تعیین مدت‌زمان نگهداری دارایی قبل از جایگزینی آن‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرند. این امر به‌ویژه در برنامه‌ریزی تعمیر و نگهداری اهمیت می‌یابد زیرا می‌تواند به تصمیم‌گیری در مورد انجام تعمیرات اساسی بر یک تجهیز قدیمی‌تر و لزوم انجام یا عدم انجام این کار کمک کند. برای مثال، اگر یک دارایی مکانیکی در حال نزدیک شدن به عمر مفید خود باشد و خراب شود، مدیر تعمیر و نگهداری ممکن است معتقد باشد که جایگزین کردن آن با یک دارایی جدید مقرون به‌صرفه‌تر از تعمیر آن است.
ازنظر برنامه‌ریزی مالی، از عمر مفید برای محاسبه استهلاک و در راستای اهداف مالیاتی نیز استفاده می‌شود. با کاهش ارزش دارایی و مستهلک شدن آن، کسب‌وکارها می‌توانند مقدار استهلاک را از درآمد مشمول بر مالیات خود برای عمر مفید آن دارایی کم کنند.
عمر مفید یک دارایی معمولاً از یک شرکت تا شرکت دیگر متفاوت بوده و به‌طور یکسان محاسبه نمی‌شود. عوامل مختلفی مانند تعداد دفعات استفاده، محیط کاری و تعمیر و نگهداری انجام‌شده روی دارایی، همگی بر عمر مفید تأثیر می‌گذارند، بنابراین محاسبه یک مقدار قطعی دشوار است.
کسب‌وکارها ممکن است عمر مفید را از روش‌های مختلف تعیین کنند، ازجمله ای روش‌های می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
افزون بر آن، IRS فهرستی از عمر مفید تخمین زده‌شده برای اکثر دارایی‌های مشهود تهیه‌کرده است و حسابداران می‌توانند از این تخمین‌ها در هنگام محاسبه استهلاک استفاده نمایند. این برآوردها دارایی‌ها را بر اساس شاخه صنعتی که به آن تعلق دارند به طبقات مختلف دسته‌بندی می‌کنند و می‌توانند برای تعیین عمر مفید کارآمد باشند.
بااین‌وجود، مقادیر تخمینی تعیین‌شده توسط IRS قطعی نیستند و اعداد و ارقام را می‌توان بر اساس عوامل مختلفی مانند پیشرفت‌های فناوری، تغییرات اقتصادی و استفاده واقعی از دارایی تنظیم کرد.
یک تولیدکننده کاغذ یک دیگ بخار جدید را برای استفاده در فرآیندهای خود خریداری می‌کند که نام آن دستگاه بخار دادن تراشه‌های چوب است. دستگاه قبلی آن‌ها ۲۵ سال دوام آورد که برای دیگهای بزرگ صنعتی قابل‌انتظار است. به‌این‌ترتیب، گروه مدیریت دارایی ممکن است این‌گونه تخمین بزند که عمر مفید دیگ جدید نیز مشابه دیگ قبلی خواهد بود.
هرچند، در فهرست IRS، تجهیزات تولید کاغذ و خمیر در کلاس عمر مفید ۱۳ سال قرار دارند و دوره GDS (سیستم استهلاک عمومی) آن‌ها تنها ۷ سال است. عمر مفید با عمر واقعی مورد انتظار یکسان نیست و اگر شرکت اصرار بر عمر مفید ۲۵ ساله مالیات خود داشته باشد، ممکن است درنهایت مالیات بیشتری ازآنچه باید، بپردازد.
تخمین عمر مفید تجهیزات بر برنامه‌ریزی نگهداری آن‌ها نیز تأثیر می‌گذارد. با نزدیک شدن دیگ بخار به پایان عمر مفید خود، احتمال اینکه شرکت برای تعمیر کردن آن هزینه کند کاهش می‌یابد، به‌ویژه اگر آن‌ها دیگر نتوانند برای مالیات خود ادعای استهلاک هم داشته باشند. هر چه عمر مفید دیگ بیشتر باشد، ادامه دادن به تعمیر آن منطقی‌تر خواهد بود.
عمر مفید در بحث استهلاک نقش محوری دارد. به‌طورکلی، هر چه عمر مفید یک دارایی‌ها بیشتر باشد، کاهش ارزش و استهلاک آن کندتر خواهد بود.
برای مثال، فرض کنید یک دارایی به ارزش ۵۰۰۰۰ دلار با ارزش بازیابی ۱۲۰۰۰ دلار دارای عمر مفید ۱۰ سال است. با استفاده از روش استهلاک خط مستقیم، استهلاک دارایی به‌صورت زیر محاسبه می‌شود:
(هزینه ۵۰۰۰۰ دلار – ارزش نجات ۱۲۰۰۰ دلار) ÷ ۱۰ سال = ۳۸۰۰ دلار در سال
اگر عمر مفید دارایی‌ها کمی بیشتر باشد و به ۱۵ سال برسد، محاسبات به‌صورت زیر است:
(۵۰۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ دلار) ÷ ۱۵ سال = حدود ۲۵۳۳ دلار در سال
دارایی مقدار معافیت کمتری را ارائه می‌دهد، اما شرکت می‌تواند برای پنج سال بیشتر این معافیت را مطالبه کند.
عمر مفید نشان‌دهنده مدت‌زمان تخمینی است که یک دارایی برای یک کسب‌وکار سودآور است. عمر مفید برای محاسبه استهلاک دارایی و همچنین برای تصمیمات نگهداری و خرید استفاده می‌شود. هر چه عمر مفید دارایی بیشتر باشد، نرخ استهلاک آن کمتر خواهد بود اما شرکت نیز بیشتر از آن بهره خواهد برد.
919 کل نمایش, 7 بازدید امروز
